">
Κεφ. 10 : Οι
αγώνες των Σουλιωτών
1. Οι κάτοικοι του Σουλίου
- Ήταν βοσκοί
- Μιλούσαν ελληνικά και αρβανίτικα
- Συχνά έκαναν επιδρομές στα χωριά του κάμπου, για να εξασφαλίσουν ζώα και γεννήματα.
- Οι δύσκολες συνθήκες ζωής τους, η πολύχρονη ενασχόλησή τους με τα όπλα, η άριστη γνώση του εδάφους ,το ομαδικό πνεύμα και η εξαιρετική τους τόλμη, είχαν μεταμορφώσει τους Σουλιώτες σε ικανότατους πολεμιστές που: Συνήθιζαν να πολεμούν οχυρωμένοι πίσω από φυσικά εμπόδια, δρούσαν ακόμη και τη νύχτα και δεν δίσταζαν να επιτεθούν με τα σπαθιά τους σε μεγαλύτερο αριθμό αντιπάλων αιφνιδιάζοντάς τους.
2. Οι Τούρκοι κατέκτησαν το Σούλι το 1803 μετά από πολλές προσπάθειες.
Κατέλαβαν τον οχυρό λόφο Κούγκι,
όμως ο καλόγερος Σαμουήλ που τον
κρατούσε ελεύθερο μέχρι την τελευταία στιγμή, ανατινάχθηκε μαζί τους. Τότε:
Κάποιοι Σουλιώτες έσπασαν κλοιό των Τούρκων με έφοδο και
πέρασαν στην Κέρκυρα . Οι
υπόλοιποι συνθηκολόγησαν, αφού τους υποσχέθηκαν ότι θα εγκαταλείψουν με ασφάλεια το Σούλι και θα καταφύγουν Πρέβεζα.
3. Οι Σουλιώτες
στα Επτάνησα υπηρέτησαν αρχικά τους Ρώσους και μετά τους Γάλλους κυρίαρχους.
·
Το 1820,
λίγο πριν τη Μεγάλη Επανάσταση, κλήθηκαν από τους Τούρκους να κατοικήσουν
μόνιμα στο Σούλι, με τον όρο να βοηθήσουν το Σουλτάνο να εξοντώσει τον Αλή Πασά, με τον οποίο βρίσκονταν σε
πόλεμο. Οι Σουλιώτες συμφώνησαν και επέστρεψαν στα χωριά τους, αποκρούοντας με
επιτυχία τους στρατιώτες του Αλή Πασά.
·
Το 1822
έμειναν αβοήθητοι. Καταπονημένοι, εγκατέλειψαν οριστικά το Σούλι και
διασκορπίστηκαν στη Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο.
·
Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Επανάστασης του
1821 πολλοί Σουλιώτες ανέπτυξαν σημαντική δράση ως οπλαρχηγοί, έχοντας τη φήμη των γενναίων και αδάμαστων πολεμιστών
του έθνους.
Ευχαριστούμε και πάλι το Γιάννη Σουδία για τις εξαιρετικές του παρουσιάσεις. Πραγματικά η δουλειά του είναι μοναδική!
ΑπάντησηΔιαγραφή