">
Κεφ. 9 : Τα κυριότερα επαναστατικά κινήματα
- Τον 16ο αιώνα πολλοί Κερκυραίοι, Κρητικοί και ιδίως οι ανυπότακτοι Μανιάτες πολέμησαν τους Οθωμανούς Τούρκους είτε στο πλευρό των Βενετών και των Ισπανών είτε μόνοι τους, με επιχειρήσεις στην ξηρά και στη θάλασσα.
Στη
σημαντική ναυμαχία της Ναυπάκτου το
1571 ο τουρκικός στόλος καταστράφηκε ολοκληρωτικά από τους Δυτικούς με τη
συμμετοχή και ελληνικών πλοίων.
- Το 1600 ο Μητροπολίτης Λάρισας Διονύσιος, γνωστός ως Φιλόσοφος, ξεσήκωσε τους υπόδουλους Έλληνες στην ορεινή Θεσσαλία. Το κίνημά του απέτυχε και ο ίδιος διέφυγε στη Ρώμη και έπειτα στην Ισπανία ζητώντας ενισχύσεις. Εννέα χρόνια αργότερα επέστρεψε στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, παροτρύνοντας τους κατοίκους της Θεσπρωτίας να εξεγερθούν.
3.
Οι Βενετοί πολιόρκησαν την
Αθήνα το 1699 και κατέλαβαν σχεδόν
όλη την Πελοπόννησο, η οποία πέρασε ξανά στην κατοχή των Οθωμανών ύστερα από
δύο δεκαετίες. Έκτοτε η Βενετία έπαψε να παίζει ενεργό ρόλο στις ελληνικές
υποθέσεις.
4. Το 18ο
αιώνα ανέλαβε δράση η Ρωσία. Οι
ελπίδες των υποδούλων αναπτερώθηκαν, καθώς από την εποχή της Άλωσης
κυκλοφορούσαν διαδόσεις για το «ξανθό γένος» του Βορρά που θα ελευθέρωνε τους
Έλληνες.
·
Οι αδελφοί Ορλώφ έφτασαν στη Μάνη με ΄Ρώσους
και Έλληνες στρατιώτες
·
Ο πρόκριτος Ιωάννης βλάχος (Δασκαλογιάννης) ξεσήκωσε τα Σφακιά της
Κρήτης.
·
Ναυμαχία του Τσεσμέ (απέναντι από τη Χίο) ο ολιγάριθμος ορθόδοξος στόλος
νίκησε τους Οθωμανούς
·
Οι συγκρούσεις τερματίστηκαν με τη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774). Η Συνθήκη
αυτή ήταν πολύ σημαντική γιατί η Ρωσία:
v
Θεώρησε πως απέκτησε δικαίωμα να παρεμβαίνει στα
εσωτερικά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας προκειμένου να προστατεύσει τους
Χριστιανούς που ζούσαν εκεί.
v
Οι Έλληνες έμποροι απέκτησαν το δικαίωμα να υψώνουν
στα καράβια τους τη ρώσικη σημαία
5.
Λίγα χρόνια αργότερα ο Λάμπρος
Κατσώνης (καταγόταν από τη Λιβαδειά και ήταν αξιωματικός του ρωσικού
στρατού) με ορμητήριο το νησί Κέα έπλεε στο Αιγαίο με έναν μικρό στόλο,
κάνοντας επιθέσεις εναντίον των τουρκικών πλοίων. Στις ναυτικές επιχειρήσεις
ήταν μαζί του και ο κλέφτης Γεώργιος Ανδρίτσος, ο πατέρας του ήρωα της
Επανάστασης Οδυσσέα Ανδρούτσου.
6. Στα τέλη
του 18ου αιώνα λόγω της διάδοσης των φιλελεύθερων ιδεών της
Γαλλικής Επανάστασης, οι ελπίδες των Ελλήνων για απελευθέρωση στράφηκαν και
προς τους Γάλλους του Ναπολέοντα. Τον επαναστατικό αναβρασμό
ενίσχυσαν και διάφορα δημοσιεύματα Ελλήνων διαφωτιστών υπέρ των Γάλλων. Ωστόσο
οι ελπίδες αυτές γρήγορα διαψεύστηκαν .
Γύρω στο 1800 οι
υπόδουλοι Έλληνες είχαν πια συνειδητοποιήσει πως κάθε πρωτοβουλία για
απελευθέρωση έπρεπε να προέλθει από τους ίδιους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου